A Escrava Sandra
Sergio Umbria
Eu era unha rapaza de quince anos
Doce e tenro coma a flor do campo
Nunca pensou que ese día cambiaría a súa vida
Dous homes bebían a inocencia da súa muller
Mental salvaxe levárona ás montañas
Alí abusaron dela
Sentiron que o que fixeron era o mellor
Quería rasgar a pel, sentíase asquerida
Nunca pensou que ocorrera un suceso similar na súa casa
Os seus pais foron asasinados
Unha muller pola súa cobiza levou algúns homes
Quen deu a orde de violar á nai diante
De seu marido, entón deu a orde de asasinalos
Viña buscando apoio e atopou este episodio
Xuro vinganza por todo o que lle pasou ese día
Pero busco o peor dos inimigos, a alma negra
Chamado mal
Estou ao cargo da súa irmá de oito anos, coa que acabo
Da crianza, o seu nome Lisbeth, estou embarazada por aqueles desalmados
Sen moito pensar, foi ao cortello con Marolo e tivo un aborto.
Despois de quince anos, chegou o día de executar a súa vinganza
Primeiro foron as mulleres e os homes que asasinaron aos seus pais
Entón os homes que levaron a cabo o asasinato
Lisbeth chegou cos fillos da muller, humillou ao fillo e logo asasinouno
Cando toquei á filla da muller, pasou por Lisbeth
E a bala atravesoulle o corazón, deixándoa sen vida
Mentres a filla da muller fuxía
Foi alí onde Sandra entendeu que ela era só unha escrava do mal
Nunca deixes ir, de vinganza, recorda esa vinganza só
Matar a alma e envelenala, oh Sandra, só eras vítima do teu odio
Nunca deixes ir, de vinganza, recorda esa vinganza só
Mata a alma e envelena, aquel que deixa ao mal entrar no seu corazón
Só se destrúe a si mesmo