Denizin Adý Özgürlük
Ahmet Kaya
Ne demeli þimdi
Bir çiðdemin topraðý yýrtýþýný seyrediþim
Göðe mi dokunmalý, ucuna mi körpe filizin
Öyleyse karanlýk sokaklarda koþtuðumu düþün
Ay gene bir kadýn gibi sarkýyorken denize
Dirseklerimle böðrüme gömdüðüm titremeyi düþün
Oradan göðsümü kaplayýþýný soðuk bir terin
Ýlk sözcüðü anlamla birleþtiren çocuðu düþün
Onun kavradýkça derinleþen þarkýsýný
Vay perçemle günün huysuzluðu dolaþan kýsrak
Vay acemi öpüþlerden gövdeme boþalan acýmtýrak haz
Telaþ, kývranýþ parýltýlý gözlerdeki atýlganlýk
Ya görevin ne senin görevin
Oynaþmak deðil mi içimdeki savaþmak duygusuyla
Ve benim nevresimim kararmýþsa kirden, rutubetten
Sarhoþsam gülümseyiþlerden aðlayýþlardan
Ve kaynak sularýyla üstüme yaðan aydýnlýk hulyalarý
Senden gelen ýsýyla koruyorsam
Ne demeli simdi
Ey serçelerin sabahlarla doluþtuðu cývýltý
Ey bir romanýn olur olmaz yerinde dikkatti çeken hayal
Kalbimi çevreleyen sevda gözeneyi
Acýyýþ, þefkat, umursayýþ, hýrçýnlýk seli
Beni düþün öyleyse
Beni hayretin ve karanlýðýn eþiðinde
Beni fitillerde baþlayan bir fýsýltý
Anýnda ilk satýrý yazarken bir bildirinin
Kulaktan kulaða dolaþan haberlerin baðrýnda
Beni dar camlarda deðil
Bir bulutun seyrinde düþün
Burada ortasýnda sýçraya sýçraya kabaran alevlerim